شکار روباه

«زندگی آغامحمد خان ، موسس سلسله ی قاجار به صورت طنز.»

فکر کنم اگر نوشته ها طنز باشند  اثربیشتری دارند..راستی قبل از اینکه مطالب پایین رو بخونید بگم که آغا محمد خان فرد کاملا مقتدری بوده و هرچه میگفته عمل میکرده،و همین صفت اون بود که در آخر، کار دستش داد.

شکار روباه

آغا محمد خان قاجار علاقه بسیار فراوانی به شکار روباه داشته است. اما در اینجا نحوه شکار روباه است که بسیار جالب است.آغا محمد خان تمام روز رو در پی یک روباه با اسبش می تاخته تا جایی که دیگر اسب تونان مقاومت نداشته و روباه نیز از فرط خستگی نقش زمین می شده است؛ روباه را می گرفته و دور گردن آن زنگوله آویزان می کرده وبعد روباه را رها می کرده است. اینطور به نظر می اید کار چندان هم بی رحمانه نبوده است، اما دقیق تر به این زنگوله نگاه می کنیم اول اینکه آرامش روباه با وجود زنگوله از بین می رود، در وهله دوم روباه نمی تواند شکار کند زیرا صدای زنگوله شکار او را فراری می دهد در نتیجه کرسنه می ماند. و سومین تاثیر شوم، آنست که نمی تواند جفتی پیدا کند زیرا بازهم صدای زنگوله ماعن برقرای ارتباط کامل میان او جفت می شود؛ و در نهایت روباه از گرسنگی و تنهایی به بدترین وضع می میرد.

این دقیقا همان بلایی است که آغا محمد خان بر سر تمامی اطرافیانش حتی برادرانش می آورد.او حتی به عمه خود که تمامی بار زندگی او بر دوش اوست و محمد اخته را از کودکی بزرگ کرده است رحم نمی کند و عمه خود که حکمی بیشتر از مادر برای او دارد را می کشد.