شاه عباس بزرگ

شاه عباس بزرگ

880-1101 شمسی (1722-1501 میلادی)-دو رقیب مسلمان معاصر سلسله صفویه، یعنی عثمانی ها در آناتولی (در ترکیه امروزی) و موگال ها در هند، برای هنرها و ادبیاتشان به شعرا و هنرمندان ایرانی وابسته بودند. زبان فارسی، زبان منتخب و برگزیده در دربارهای این دو کشور بود. شاهد این مدعا این است که متن اشعار و نقاشی های مینیاتور آنها منحصراً به زبان فارسی نوشته می شد. نفوذ زبان فارسی به ویژه در هند مشهودتر بود. جایی که زبان فارسی در آن، زبان اداری و فرهنگی محسوب می شد. این نفوذ تا زمانی که هند مستعمره انگلیس شد، ادامه یافت. معمار اصلی تاج محل یک ایرانی به نام «استاد اسد» بود و سبک معماری این بنا به میزان قابل توجهی تحت تأثیر طرح های ایرانی قرار دارد.

1101 شمسی (1722 میلادی)- محمد خان، یک رییس ایل افغان و یک خراجگزار صفویه ها به ایران حمله کرد و اصفهان را بدون مقاومتی تسخیر کرد. به این ترتیب به حکومت سلسله صفویه پایان داد.